“ උප්පාදෝ පඤ්ඤායති - වයෝ පඤ්ඤායති ඨිථත්ස අඤ්ඤ තත්තං පඤ්ඤායති. ,, උපතක් පනවමි… වයක් ( වැයවීමක් ) පනවමි – නිබද වෙනස්වීමක් ( සංස්කරණයක් ) පනවමි. ජීව අජීව සැමට එකලෙස බලපාන මෙම ධම්මතාව අප කෙනෙක් ඉපදුනා … කෙනෙක් මියගියා ලෙස දින යොදා ගෙන වයසත් ගණනය කරමු. උප්පාද + වය – ධර්මතාව තුළ යමක ඇතිවීම හා සමගම නැතිවීම ප්රකාශ වන අතර ඒ දෑ සංස්කරණය වෙමින් ගලායන සොබාවක් ද ඇත.
Friday, February 1, 2013
දහම තහවුරැ වන " හොලෝ ග්රැෆි "
එකි ස්පර්ශය, ශ්රවණය, රසය, ගන්ධය, ගතට ලබාදෙන්නේ ද පෙර පරිදිම ස්නායු ආවේදන මගිනි.ඒවා තාවකාලිකව අඩපණ කොට(නිර්වින්දනය කොට) ශල්යකර්ම ආදිය කෙරේ. එසේ නම් මේ සියල්ල නැති දෙයක් ඇති ලෙසට පෙන්වන මායාවන් බව ඔබට වැටහෙනු ඇති.තම අතින් තමාගේම අත අල්ලන විට එය තිබෙන දෙයක් ලෙස දැනෙන්නේ ස්නායු විද්යුත් ගාමක බලය නිසාවෙනි.
පුදුමය එය නොවේ තාක්ෂණික මෙවලම් නොදියුණු අවදියක තමාගේම දැක්මෙන්ම , අවබෝධයෙන්ම වටහාගෙන " සබ්බේ සංකාරා අනිච්ඡා" කීවේ අප සම්මුතියේ අදහන කාලය නමැති මායාව තුළ අදහන අදට අවුරැදු 2600කට පෙරවීමයි. එයයි බුද්ධත්වය.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment