සොබා දහම හා ලෝක ධම්මතාවය යනු එකක්ද? විමසමු.

සොබා දහම හා ලෝක ධම්මතාවය  යනු එකක්ද? විමසමු.


පළමු කොට අප කවුරුත් දන්නා සොබා දහම ගැන මදක් සිතමු. අප අවට පරිසරය හා බද්ධව පවතී. සූර්යයා මූලික කොට ඇති ආලෝකය .. වාතය ... ජලය..ගංගා ඇල දොල , ගහ කොල සතාසීපාවා, හා ද්‍රව්‍යමය දේ හා භෞතික වන්නාවූ ජීව රසායනික විවිධත්වයන් මත පදනම්ව ඇති ගිරි ශිඛර, කදු නිම්න, කාන්තාර,ක්ෂේම භූමි,මහ සාගර හා ජීව පද්ධති ,ඒවායේ හැසිරීම්, ගති සොබා, ඈත විශ්වයේ චලනයන් මත පදනම් වූ විද්‍යාවන් ,ක්‍රියාවලීන් ,යන එකී මෙකී .නොකී,සියල්ල “ ලෝකය“ වශයෙන් ගෙන සොබාදහම යන අපූර්වතම මාතෘකාව උපන් දින සිට අනුගත වෙමින් ආයාසයෙන් තොරවත්,ආයාසයෙනුත්, අප උගනිමු.

“ලෝක ධම්මතාවය“ කීවත් “සොබා දහම“ කීවත්  එකක්ම යැයි සිතෙන තරමට සමීපය. දාර්ශනිකයන් විසින් තම තම නැණ නුවණින් මේ විභාග කොට දර්ශනයන්, ආගම්, න්‍යායයන්,සංකල්පනාවන්, වරින් වර බිහිකර ඇත. තවදුරටත් ඒවා විභාග කරමින් නව සංස්කරණ එක්කරමින් , නව සොයාගැනීම් තුළ පරණ මතවාද දෙදරායාම් , බිද වැටීම් ද නිරන්තරව සිදුවේ.                     


 බුදු සමය හා ලෝක ධම්ම න්‍යායයන් විකාශනය වී ඇත්තේ දෙකක් වශයෙන් නොව එකක් වශයෙනි. ඒ නිසා විදුදරයන් ආගම් තුළ එකගවන්නේ  මැවීම් වාදයට වඩා ධම්ම නියාමයටය. ඒ තුළ නිත්‍ය නොවන බව, කාලයට හසු නොවන බව, කැමැත්ත පරිදි නොපවත්නා බව . හේතු ප්‍රත්‍යව සමුප්පන්නව ගලා යාම , වෙනස් නොකළ හැකි නියාම ධර්ම හා ඒවායේ සරල බව වගේම සංකීර්ණතාවය, පොදු වේ සත්ව,පුද්ගල,ද්‍රව්‍යය ,ස්වභාවයකින් තොරව, ලෝකෝත්තරව හෙවත් මේ ලෝකය යන සීමාවෙන් එහා සිට විමසීමක් කෙරේ.

මෙහි අගය ඇත්තේ සියලුම විෂයයන් ගේ වෙන්වෙන්ව සොයා බැලීමක් නොකර තම තම නැණ නුවණින් තමාතුළ බලා තමා තුළ ඇති  ගිනිගන්නා සොබාව නැති කොට ඒ ඒ මොහොතේ අරමුණු තුළ මධ්‍යස්ථවෙමින් කර්ම හෙවත් ක්‍රියාකාරකම් , සිතුම් පැතුම් මැනවින් ගලපා ගෙන තමා ලැබුවාවූ මිනිස් ජීවිතය තුළ,  මිනිසෙකු වශයෙන් එකිනෙකාට උපකාරවෙමින් මෙලොවින් සදහටම සමු ගැන්මය.

මිය ගිය කෙනාම නැවත ඉපදීමක් ගැන කතා නොකරන අතර නිරතුරුවම  ගලායන ආපෝ,තේජෝ,වායෝ.පඨවි, වැනි ශුද්ධ ධර්මතා එකට එක්කොට ගත් චලනයන් ගේ හැසිරීමක් විභාග කෙරේ. ඒ “ජාති“ “ජරා“ “මරණ“ වශයෙනි. ගුණාත්මක බවකට වඩා ඒ ඒ ක්ෂණයේ කැඩි බිදී යන සංසාර තත්වයක් හා ඒ හේතුවෙන් තත්පරයෙන් බිලියනයකින් පංගු වක් අතර පැන නගින පුනර් භව තත්වයක් විග්‍රහ කෙරේ.බුදු සමයට බල පෑ ආත්මීය වේදාන්ත ධර්මයන් හේතුවෙන් අද පුද්ගලයෙක් මෙලොව සිට පරලොවට පිං, පවු, හොද,නරක,ගෙනයමින් ඒ  මත ගසන කරණමක් චුති සිත ආත්මවාදීව විග්‍රහ කෙරේ.

කිසිදු විමසීමකින් තොරව ගිරවු මෙන් කටපාඩම් කර දෙසීමක් දක්නට ඇති අතර,  ඒවා කාලාමයන් මෙන් කිසිදු විමසීමකින් තොරව පිළිගෙන පුද , පූජා,විශ්වාස, ප්‍රාර්ථනා,  මාර්ගයේ යන්නන්වාලේ දුවන පිරිසක් “බුද්ධාගමක්“ කරපින්නා ගෙන යනු පෙනේ.      ඔවුහු “ සම්බුද්ධත්වය“ පවා දකින්නේ බාහිරව  ලස්සණ පුද්ගලයෙක් ලෙසය. දහම දකින්නේ ද  පුද්ගලත්වය තුල තම නමට ලියාගත්  “ බුදු+දහම“  විලසිනි. ඒමදිවාට ආමිෂ ප්‍රාර්ථනාවෙන්ම ආයාසයකින් තොර දහමකට අනුගතව නිවන් පෝලිමේ සිටිති.

(අදහස් දැක් වීමට විවෘත අතර දැනුම පසෙක ලා ඒ තම ස්වයං විමසීමකින්ම කරන මෙන් ඉල්ලමි. )
සම්මා සම්බුදු සරණයි!!!      ( සම්මා සම්බුද්ධ යනු ද ස්වයං අවබෝධයම බව සළකන්න) 
ආනන්ද විජයරත්න  http://httpswwwfacebookcomgroupsmindc.blogspot.com/